Foros de la Plataforma por una Vivienda Digna

[precarias en loita]

Moi interesantes reflexións neste enlace:
http://arquitecturavigo.blogspot.com/2007/04/salvemos-la-panificadora.html

[papeltijera]

A martillazos nos obligan a renunciar constantemente, es nuestra educación.

No un lugar simbólico, un espacio estratégico en el que los precarios pueden maniobrar, desplegar su juego mental-espacial.

[papeltijera]

En el mismo blog leo este artículo de xosé luis méndez ferrín en el faro de vigo:


A Autocracia Portuaria.

Antes, non hai moitos anos, existía un organismo chamado "Junta de Obras del Puerto" e este era soberano e todopoderoso no seu territorio.
Nas nosas grandes cidades portuarias (Coruña, Vigo) amosaba a súa excepcionalidade e a súa independencia do municipio erguendo grandes muros e verxas espectaculares que separaban o porto da poboación civil. Nestas grades de ferro detíñase o poder do Concello e "Obras del Puerto" só rendía contas, cun grao alto de discrecionalidade, a Deus e ao Ministerio.
Por aquel tempo, "Obras del Puerto" como o seu venerábel nome indicaba, atendía á construcción e manteñemento de docas, molles, dársenas, peiraos, ás edificacións dedicadas aos servizos do tráfico natal, ás infraestructuras de comunicación co continente, ao parque de guindastres e diversa maquinaria, ás estacións marítimas de pasaxeiros e todas esas cousas, e mantiña plantilla de funcionarios e colla de carga e descarga de alta competencia profesional.
Logo, "Obras del Puerto" desapareceu para deixar paso ao ente dito "Autoridade Portuaria" que, coa mudanza de nome, non perdeu nada dos seus poderes absolutos e omnímodos sobre o territorio marítimo-terrestre que lle é asignado. É aí o intre no que os vastos espazos forais administrados pola Autoridade Portuaria chegan a ser obxecto de desexo dos especuladores inmobiliarios e dos comerciantes especializados en parasitar as concesións públicas.
Do lado de alá das grades de ferro non hai incómodos concelleiros nin alcaldes que teñan que ser persuadidos (ás veces moi custosamente) nin partidos que teñan medo da opinión pública nin veciñosorganizados e ruidosos nos plenos. No interior da Autoridade Portuaria non hai público que poida constituírse en asemblea: está prohibido o paso.
Todo aló é cociñado co máximo sixilo, e a Autoridade comunícase coas masas da cidade mediante anuncios publicitarios carísimos que pagamos os contribuíntes. No caso que eu mellor coñezo, o de Vigo, a Autoridade Portuaria chega a se burlar da Lei de Normalización e o galego deixa de existir nos espazos que a grande grade demarca. As grades de ferro da Autoridade Portuaria marcan unha fronteira entre a vida política normal e o puro autoritarismo. "Yo", di Abel Caballero ao se referir ao Porto de Vigo.
Daquela o soño do especulador encárnase na realidade. Dado que en territorio municipal existen plans, eleccións, normativas, goberno e oposición, prensa e debates, o ideal do especulador faise gozosa realidade no Porto, onde se poden facer obras de caracter privado e sen máis trámite que a aquiescencia da Autocracia portuaria. A entidade estatal que antano se ocupaba do Porto en tanto que espazo de interese xeral e público, agora convértese en xestora de solo urbanizábel e en árbitro de múltiples empresas privadas de caracter lucrativo e sen relación coa actividade portuaria.
Como o mar é de todos, o proxecto estrela é o recheo interminábel e ad libitum.
Os barcos, a actividade pesqueira e as necesidades do comercio marítimo pasan a ser simples pretextos para a verdadeira función do Porto que é o subministro de solo e a especulación.
Agora, a Autocracia Portuaria foca os seus designios, despóticos aínda que non ilustrados, á cesión de metros cadrados infinitos aos particulares. Instalacións fabrís e mercantís non portuarias, oficinas coma as da Zona Franca, depósitos de automobeis, moi axiña unha depuradora, sen tardar torres acristaladas para apartamentos, hoteis, centros comerciais, parques temáticos, restaurantes, isto é: a propiedade pública dos portos como o de Vigo está a punto de se volatilizar coma tal diante dos nosos ollos e de ser privatizado (xa o está sendo) con grave dano engadido para o medio ambiente natural da Ría.
O "Plan de Usos do Porto de Vigo" de Abel Caballero é isto e moito máis. Na Coruña van pola mesma liña pero seguindo unha diferente traxectoria que pasa polo chamado Porto Exterior."